2 لااقل روزی یک بار قبل از مسواک‌زدن باید با نخ دندان حاوی فلوراید، بین دندان‌ها تمیز شوند.

3 هفته ای 2 تا 3 بار باید از دهان‌شویه فلوراید 2/0 درصد استفاده شود.

4 هفته‌ای 1 تا 2 بار باید از دهان‌شویه کلرهگزیدین 12/0درصد استفاده شود.

5 افراد با ریسک بالای پوسیدگی دندان، باید هر 3 تا 4 ماه یک بار به دندان‌پزشک مراجعه کنند و افراد با ریسک کمتر، هر 6 تا 9 ماه یک بار.
6افراد با ریسک بالای پوسیدگی دندان باید هر 12 تا 18 ماه یک بار از دندان‌های خود کلیشه رادیوگرافی تهیه کنند و افراد با ریسک کمتر، هر 24 تا 36 ماه یک بار.

7 استفاده از آدامس‌های فاقد قند پس از مصرف غذاهای حاوی ساکارز یا تنقلات به مدت 5 تا 30 دقیقه توصیه می‌شود.

8 استفاده از خمیر دندان‌های حاوی فلوراید مناسب و مواد ساینده کم همراه با مسواک توصیه می‌شود.

9 دهان‌شویه آب‌نمک ممکن است مفید باشد اما جایگزین روش‌های پیشگیری فوق‌الذکر نمی‌شود.

10 دندان‌های شیری کودکان تا سن 11 تا 12 سالگی باید تحت کنترل باشند و بدون حفظ فضایشان نباید آنها را کشید.

11 کشیدن دندان‌های شیری منجر به از دست رفتن فضای دندان‌های دایمی زیرین می‌شود و نیاز به درمان‌های ارتودنسی را واجب می‌کند.

12 به محض رویش اولین دندان دایمی در سن 6 تا 8 سالگی باید شیارهای آن از نظر ابتلا به پوسیدگی مورد معاینه قرار گرفته و در صورت لزوم بسته شوند.

13 در صورتی که به صورت ژنتیکی ناهنجاری‌های دندانی یا فکی در والدین یا بستگان کودک وجود داشته باشد، بهتر است کودک از سنین 10 سالگی تحت کنترل دندان‌پزشک متخصص کودکان یا ارتودنسی قرار گیرد.

14 وجود فاصله بین دندان‌های شیری معمولا طبیعی است و نباید موجب نگرانی والدین شود.

15 مقادیری بی‌نظمی و درهم‌رفتگی دندان‌های پایینی در سنین 8 تا 9 سالگی معمولا طبیعی است و به مرور برطرف می‌شود.

16 درد نداشتن دندان‌ها الزاما بیانگر سالم بودن آنها و نداشتن پوسیدگی نیست.

17 در صورتی که دندانی درد شدید داشته باشد، نشان‌دهنده تخریب وسیع عاج و عصب دندان است و احتمال نیاز به درمان ریشه را مطرح می‌کند.

18 قسمت‌هایی از دندان که در معرض پوسیدگی بوده‌اند، در صورت بهبود بهداشت، موادمعدنی جذب می‌کنند و پوسیدگی را متوقف می‌کنند.

19 نواحی متوقف شده فوق‌الذکر می‌توانند رنگ جذب کنند و قهوه‌ای باشند و احتیاجی به ترمیم نیست.

20 هر تغییر رنگی روی سطح جونده دندان‌ها، الزاما پوسیدگی نیست و نیاز به ترمیم ندارد.

21 در صورت ترمیم دندان با مواد فلزی غیرهمرنگ (آمالگام)، احتمال حساس بودن دندان به سرما و سایر محرک‌ها ظرف مدت 45 روز تا 2 ماه وجود دارد.

22 در صورت ترمیم دندان با مواد همرنگ، حساسیت دندان‌ها بیش از یک هفته قابل‌توجیه نیست و باید بررسی شود.

23 در صورتی که پس از ترمیم دندان خود احساس بلندی می‌کنید، در اولین فرصت به دندان‌پزشک خود مراجعه کنید.

24 بلندی ترمیم می‌تواند سبب حساسیت به سرما و گرما شده یا سبب شکستگی ترمیم یا دندان شود.

25 در مراحل اولیه پوسیدگی دندان که بیشتر به صورت حساسیت به شیرینی یا سرما نشان داده می‌شود، به دندان‌پزشک خود مراجعه کنید.

26 پس از بروز درد شدید، خودبه‌خود و شبانه که بعضا با داروهای مسکن نیز آرام نمی‌شود، دندان نیاز به درمان ریشه پیدا می‌کند.

27 ظرف مدت 3 هفته پس از پایان درمان ریشه حتما باید پانسمان با مواد ترمیمی دایمی جایگزین شود.

28 دندان‌های درمان ریشه شده به دلیل از دست دادن بیشتر بافت‌های خود، بسیار ضعیف ‌شده و مستعد شکستن هستند.

29 پس از درمان ریشه، خوردن غذاهای سفت ممکن است سبب شکستن دندان شود.

30 بافت‌‌ها و دیواره‌های دندان درمان ریشه شده باید تقویت شود تا احتمال شکستن کاهش یابد.

31 درصورتی که دندان درمان ریشه شده دچار شکستگی شود، لبه آن معمولا به زیر لثه امتداد یافته و نیاز به جراحی لثه را نیز مطرح می‌کند.

32 ریشه دندان‌های درمان ریشه شده در رادیوگرافی به‌صورت نوارهای سفیدی دیده می‌شوند.

33 این نوارهای سفید باید به صورت متراکم و یکنواخت تا نوک ریشه امتداد یافته باشد.

34 هر دندان درمان ریشه شده‌ای نیاز به روکش ندارد.

35 دندان‌هایی که درمان ریشه نشده‌اند نیز ممکن است به دلایل دیگری مانند تخریب وسیع یا زیبایی نیاز به روکش داشته باشد.

36 در مواردی که چند دندان در کنار هم به صورت جداگانه قرار گرفته‌اند و لازم است همه آنها روکش شوند، به هیچ عنوان نباید به یکدیگر چسبانده شوند بلکه باید به صورت جداگانه روکش شوند تا امکان تمیز کردن نواحی بین دندانی و حفظ سلامت لثه‌ها میسر شود.

37 در صورتی که دندانی کشیده شده است، برای جایگزینی دندان از دست رفته، دو دندان مجاور ناحیه بی‌دندانی پایه گرفته شده و ناحیه وسط پر ‌شود. به این روش که یکپارچه بوده و 3 دندان (2 دندان پایه و یک دندان وسط) متصل به هم هستند، بریج یا پل گفته می‌شود.

38 زیر بریج باید به وسیله نخ‌هایی که از نخ دندان ضخیم‌تر است و «سوپر فلاس» نامیده می‌شود، تمیز شود.

39 عبور دادن دهان‌شویه با فشار از زیر بریج به پاکسازی بیشتر کمک می‌کند.

40 در صورتی که دندان‌های دو طرف ناحیه بی‌دندانی سالم هستند، برای پرهیز از آسیب دیدن این دندان‌ها می‌توان به کمک ایمپلنت فضای بین دو دندان را جایگزین کرد.

 لااقل روزی 2 بار، اول صبح و شب، لازم است دندان‌ها مسواک زده شوند.

2 لااقل روزی یک بار قبل از مسواک‌زدن باید با نخ دندان حاوی فلوراید، بین دندان‌ها تمیز شوند.

3 هفته ای 2 تا 3 بار باید از دهان‌شویه فلوراید 2/0 درصد استفاده شود.

4 هفته‌ای 1 تا 2 بار باید از دهان‌شویه کلرهگزیدین 12/0درصد استفاده شود.

5 افراد با ریسک بالای پوسیدگی دندان، باید هر 3 تا 4 ماه یک بار به دندان‌پزشک مراجعه کنند و افراد با ریسک کمتر، هر 6 تا 9 ماه یک بار.

6 افراد با ریسک بالای پوسیدگی دندان باید هر 12 تا 18 ماه یک بار از دندان‌های خود کلیشه رادیوگرافی تهیه کنند و افراد با ریسک کمتر، هر 24 تا 36 ماه یک بار.

7 استفاده از آدامس‌های فاقد قند پس از مصرف غذاهای حاوی ساکارز یا تنقلات به مدت 5 تا 30 دقیقه توصیه می‌شود.

8 استفاده از خمیر دندان‌های حاوی فلوراید مناسب و مواد ساینده کم همراه با مسواک توصیه می‌شود.

9 دهان‌شویه آب‌نمک ممکن است مفید باشد اما جایگزین روش‌های پیشگیری فوق‌الذکر نمی‌شود.

10 دندان‌های شیری کودکان تا سن 11 تا 12 سالگی باید تحت کنترل باشند و بدون حفظ فضایشان نباید آنها را کشید.

11 کشیدن دندان‌های شیری منجر به از دست رفتن فضای دندان‌های دایمی زیرین می‌شود و نیاز به درمان‌های ارتودنسی را واجب می‌کند.

12 به محض رویش اولین دندان دایمی در سن 6 تا 8 سالگی باید شیارهای آن از نظر ابتلا به پوسیدگی مورد معاینه قرار گرفته و در صورت لزوم بسته شوند.

13 در صورتی که به صورت ژنتیکی ناهنجاری‌های دندانی یا فکی در والدین یا بستگان کودک وجود داشته باشد، بهتر است کودک از سنین 10 سالگی تحت کنترل دندان‌پزشک متخصص کودکان یا ارتودنسی قرار گیرد.

14 وجود فاصله بین دندان‌های شیری معمولا طبیعی است و نباید موجب نگرانی والدین شود.

15 مقادیری بی‌نظمی و درهم‌رفتگی دندان‌های پایینی در سنین 8 تا 9 سالگی معمولا طبیعی است و به مرور برطرف می‌شود.

16 درد نداشتن دندان‌ها الزاما بیانگر سالم بودن آنها و نداشتن پوسیدگی نیست.

17 در صورتی که دندانی درد شدید داشته باشد، نشان‌دهنده تخریب وسیع عاج و عصب دندان است و احتمال نیاز به درمان ریشه را مطرح می‌کند.

18 قسمت‌هایی از دندان که در معرض پوسیدگی بوده‌اند، در صورت بهبود بهداشت، موادمعدنی جذب می‌کنند و پوسیدگی را متوقف می‌کنند.

19 نواحی متوقف شده فوق‌الذکر می‌توانند رنگ جذب کنند و قهوه‌ای باشند و احتیاجی به ترمیم نیست.

20 هر تغییر رنگی روی سطح جونده دندان‌ها، الزاما پوسیدگی نیست و نیاز به ترمیم ندارد.

21 در صورت ترمیم دندان با مواد فلزی غیرهمرنگ (آمالگام)، احتمال حساس بودن دندان به سرما و سایر محرک‌ها ظرف مدت 45 روز تا 2 ماه وجود دارد.

22 در صورت ترمیم دندان با مواد همرنگ، حساسیت دندان‌ها بیش از یک هفته قابل‌توجیه نیست و باید بررسی شود.

23 در صورتی که پس از ترمیم دندان خود احساس بلندی می‌کنید، در اولین فرصت به دندان‌پزشک خود مراجعه کنید.

24 بلندی ترمیم می‌تواند سبب حساسیت به سرما و گرما شده یا سبب شکستگی ترمیم یا دندان شود.

25 در مراحل اولیه پوسیدگی دندان که بیشتر به صورت حساسیت به شیرینی یا سرما نشان داده می‌شود، به دندان‌پزشک خود مراجعه کنید.

26 پس از بروز درد شدید، خودبه‌خود و شبانه که بعضا با داروهای مسکن نیز آرام نمی‌شود، دندان نیاز به درمان ریشه پیدا می‌کند.

27 ظرف مدت 3 هفته پس از پایان درمان ریشه حتما باید پانسمان با مواد ترمیمی دایمی جایگزین شود.

28 دندان‌های درمان ریشه شده به دلیل از دست دادن بیشتر بافت‌های خود، بسیار ضعیف ‌شده و مستعد شکستن هستند.

29 پس از درمان ریشه، خوردن غذاهای سفت ممکن است سبب شکستن دندان شود.

30 بافت‌‌ها و دیواره‌های دندان درمان ریشه شده باید تقویت شود تا احتمال شکستن کاهش یابد.

31 درصورتی که دندان درمان ریشه شده دچار شکستگی شود، لبه آن معمولا به زیر لثه امتداد یافته و نیاز به جراحی لثه را نیز مطرح می‌کند.

32 ریشه دندان‌های درمان ریشه شده در رادیوگرافی به‌صورت نوارهای سفیدی دیده می‌شوند.

33 این نوارهای سفید باید به صورت متراکم و یکنواخت تا نوک ریشه امتداد یافته باشد.

34 هر دندان درمان ریشه شده‌ای نیاز به روکش ندارد.

35 دندان‌هایی که درمان ریشه نشده‌اند نیز ممکن است به دلایل دیگری مانند تخریب وسیع یا زیبایی نیاز به روکش داشته باشد.

36 در مواردی که چند دندان در کنار هم به صورت جداگانه قرار گرفته‌اند و لازم است همه آنها روکش شوند، به هیچ عنوان نباید به یکدیگر چسبانده شوند بلکه باید به صورت جداگانه روکش شوند تا امکان تمیز کردن نواحی بین دندانی و حفظ سلامت لثه‌ها میسر شود.

37 در صورتی که دندانی کشیده شده است، برای جایگزینی دندان از دست رفته، دو دندان مجاور ناحیه بی‌دندانی پایه گرفته شده و ناحیه وسط پر ‌شود. به این روش که یکپارچه بوده و 3 دندان (2 دندان پایه و یک دندان وسط) متصل به هم هستند، بریج یا پل گفته می‌شود.

38 زیر بریج باید به وسیله نخ‌هایی که از نخ دندان ضخیم‌تر است و «سوپر فلاس» نامیده می‌شود، تمیز شود.

39 عبور دادن دهان‌شویه با فشار از زیر بریج به پاکسازی بیشتر کمک می‌کند.

40 در صورتی که دندان‌های دو طرف ناحیه بی‌دندانی سالم هستند، برای پرهیز از آسیب دیدن این دندان‌ها می‌توان به کمک ایمپلنت فضای بین دو دندان را جایگزین کرد.